Ik stel me verkiesbaar, dus ik besta!
Vraag me niet naar de exacte datum, maar dat de gemeenteraadsverkiezingen op kousenvoeten naderbij komen is me intussen al duidelijk.
Eén zwaluw maakt natuurlijk de politieke lente niet, al komt de opstoot stilaan op kruissnelheid.
Oude en nieuwe aangezichten, netjes opgelijst volgens een weloverwogen hiërarchie waarvan een buitenstaander nauwelijks de lucratieve meerwaarde snapt, bevolken, naast uitnodigingen voor wijkkermissen en reclamepulp, mijn brievenbus.
Of het de slimste of de leepste is die bovenaan de kandidatenlijst prijkt, is me niet meteen duidelijk, al zit ik er voorzeker niet ver naast wanneer ik beweer dat deze twee eigenschappen eeneiig zijn.
Verder stel ik inhoudelijk vast dat verkiezingsdrukwerk een hoog nieuwjaarsbriefgehalte bezit.
Hoe goed iemand zijn best heeft gedaan en belooft dit zonder verwijl verder te doen.
De verwezenlijkingen van de afgelopen zes jaar worden nog eens door het collectieve geheugen gemangeld, wat nooit kwaad kan.
En waar men zich al eens nat trapte, daarmee hoeft men niet mee te koop te lopen.
De concurrentie zal dit te gepasten tijde wel uitvergroten, al was het maar om haar eigen acne te camoufleren.
Nieuwkomers kunnen dan misschien minder referenties voorleggen, hen behoort alleen de toekomst toe.
Al bij al bezit dit alles toch een zekere amusementswaarde, alleen jammer dat we er geen geld kunnen op inzetten, zoals bij Waregem Koerse!