Overmorgen is het weer 11 november.
De dag waarop de eerste wereldoorlog een einde had. Op 11 november 1918, om 5 uur ’s morgens tekenden Maarschalk Foch en een Duitse delegatie in een treinwagon in het bos van Compiègnes, de capitulatie van de Duitsers. Zes uur later, om 11 uur, was de oorlog voorbij. De wapenstilstand was een feit. Sinds 1922 is deze dag een nationale feestdag .Aan het graf van de onbekende soldaat in Brussel wordt, in aanwezigheid van de koning , een ceremonie gehouden. Hierbij worden de slachtoffers van de oorlogen herdacht. Aanvankelijk de vele slachtoffers van WO I, maar nadien ook van de tweede wereldoorlog en de andere oorlogen.
Recent bleek nog dat het aantal slachtoffers van WO I steeds fel onderschat werd. Nieuw grootschalig onderzoek zou in 2018 hieroverbetrouwbare cijfers moeten opleveren. Maar aangenomen wordt dat er zo’n 8,5 miljoen mensen het lieven lieten in “De groote oorlog”.
Onder hen uiteraard veel soldaten. Soldaten die ook deel uitmaakten van een gezin, van een familie.
Of zoals Willem Vermandere het beschrijft in onze muzikale bijdrage van vandaag :
“Ja , het is de oorlog die je hier terugvindt,
en het graf van duizend soldaten,
altijd iemands vader, altijd iemands kind,
nu doodstil en verlaten.
Niet toevallig dat Willem Vermanderein zijn oeuvre zo bezig is met “De groote oorlog”. Zelf woont hij in de Westhoek op driehonderd meter van het Belgisch militair oorlogskerkhof van Stekene (bij Veurne). Hier 534 graven van Belgische soldaten , waarvan er 26 niet meer konden geïdentificeerd worden. Ook 30 Britse soldaten vonden hier hun laatste rustplaats.
Op dit kerkhof lag aanvankelijk ook Joe English begraven, alvorens hij in 1930 bijgezet werd in de crypte van de Ijzertoren.
Eind 2013 kreeg Willem Vermandere – voor zijn volgehouden inspanningen voor de vrede, verbondenheid en mensenrechten – van Pax Christi de eretitel van “Ambassadeur van de vrede”.