Met de Giro d’Italia zopas geëindigd, en de Tour de France in het vizier, verblijden wielerliefhebbers zich over de strijd der vedetten van de koers. De échte toppers worden vroeg of laat in een lied geëerd.
Paolo Conte (1937°), Italiaanse zanger-componist en tekstschrijver wijdde lang geleden een lied aan zijn held: Gino Bartali. In de tweede track van het album ‘Un gelato al limon’ (1979), zingt hij met zijn unieke schorre stem over de wielrenner Bartali die qua populariteit niet kon winnen van de meer bejubelde Fausto Coppi. De titanenstrijd tussen deze twee Italiaanse coureurs is legendarisch. Doch in het lied van Conte komt de rivaliteit niet ter sprake. De flegmatieke Coppi, levensgenieter, werd groot doordat Gino Bartali bestond. Bartali was een saai en vroom man die vooral met zijn vak bezig was.
En toch kiest Conte voor Bartali, omdat er in Italië meer Bartali’s dan Coppi’s zijn. Elke Italiaan wil graag een held zijn, wil graag door vrouwen aanbeden worden. Maar net als Bartali is de Italiaan gewoon netjes getrouwd met een vrouw die liever heeft dat haar man niet kijkt naar plaatjes van schaars geklede schoonheden
Paolo Conte beschrijft de meest normale held van Italië in poëtische bewoordingen.
Het lied gaat over een stel dat aan de kant staat te wachten tot de coureur langskomt. Het is een hete dag, zelfs het rubber plakt. Terwijl hij lovend praat over zijn held, Bartali, zeurt zij aan zijn kop. Hij wil gewoon wachten tot de grote wielervedette door de bocht fietst. Terwijl hij zijn vrouw negeert komt eindelijk Bartali tevoorschijn.
“Het rubber plakt; ik zit bovenop een stoeprand. En ik bemoei me met mijn eigen zaken. Tussen de ene motor en andere heerst stilte” (…) “En ga jij maar, ik wacht hier op Bartali, de trieste neus van de vrolijke Italiaan”. De gehavende neus van Bartali “quel naso triste da Italiano allegro” is voor zijn supporter een pijnlijk tableau. Beelden die we ook de laatste weken vaak zagen.
We duimen voor een spannende én een veilige Tour.
Geniet van Paolo Conte en van de mooie beelden.
(Titelfoto © Associazione Amici di Piero Chiara’s – Flickr)