U hebt er even op moeten wachten: ons verslag met fotoreeks van “De vriendinnen”. Maar we kozen er – heel bewust – voor om dit pas te brengen nadat iedereen van deze productie heeft kunnen genieten. 4 keer speelde toneelgezelschap Ludio het stuk voor een volle zaal. Enkel de eerste voorstelling was niet helemaal uitverkocht, er bleven een 5-tal tickets over.
Dit jaar was de regie – voor het eerst –in handen van Bob Vanden Eynde uit Heusden. Hij verdiende reeds zijn sporen als regisseur en als schrijver van toneelstukken. Bob koos voor een meer “begeleidende aanpak”. Hij als kapitein van een schip, de spelers als zijn stuurlui.
Deze andere aanpak zorgde ervoor dat de groep verder evolueerde en op een hoger niveau speelde. Een gevoel dat ook bij de acteurs ook leeft.
De rolverdeling was uitstekend, met sterke vertolkingen van Pieter Taghon en Kathleen Crab.
Lof ook voor (de keuze van) het stuk. De tussenkomsten van beide “overleden zielen” zorgden voor een bijkomende spanningsopbouw en de “monoloogjes” – die hoofdrolspeler Pieter Taghon bracht tussen de verschillende scènes – waren sterk. Een sober, maar erg mooi decor, maakte het geheel af.
Wie toneelgroep Ludio (terug) aan het werk wil zien, mag alvast 8, 9, 15 en 16 november noteren in zijn agenda. Dan brengen ze “De broers Geboers” in zaal Sint-Hubertus te Zaffelare. En stuk van Arne Sierens in een regie van Dirk Meul.
Voor wie “De vriendinnen” moest missen, of nog eens wil nagenieten, is hier de korte inhoud. Onderaan dit artikel vindt u onze uitgebreide fotoreeks.
Korte inhoud
Het is kort voor Kerstdag en schrijver Filip Akkermans (Pieter Taghon) staat onder druk. Zijn nieuwe roman zou binnen een maand klaar moeten zijn en hij schreef nog maar een tiental pagina’s. Er is dus werk aan de winkel en nood aan een rustige omgeving. Maar daar hebben de vriendinnen van zijn echtgenote Evelyne (Caroline Govaert) geen oren naar. Te pas en te onpas komen ze aanbellen als hun nieuwste vlam hen weer eens heeft laten zitten of ze zelf ontrouw waren.
Beatrice (Lynn Van Acker) wou komen uithuilen, maar straalt van geluk als ze aanbelt. Ze heeft net een charmante “makelaar” leren kennen. Boris is van Russische afkomst en haar 7de liefde…. dit jaar.
De volgende die binnenstuikt is Pauline (Louise Serraes), de dochter van Beatrice. Zij komt haar beklag doen over het puberale liefdesleven van haar moeder, maar heeft zelfs nog geen weet van de nieuwste verovering van Beatrice. Daarna is het de beurt aan Lucienne Vanderplancke (Hilde Ost) om plaats te nemen in zetel van het echtpaar Ackermans. De porto gaat zeer vlot naar binnen terwijl de kapster van Evelyne uit de doeken doet hoe ze de scheve schaats rijdt. En dan is er nog Michelle (Kathleen Crab) die de volgende dag met haar Griekse reder naar zijn thuisland zal vliegen om er voorgesteld te worden aan zijn familie.
Maar die volgende dag ziet de wereld er al terug helemaal anders uit. Michelle komt – reiskoffer in de hand – wenend binnenvallen. Haar Griekse reder liet een boodschap achter op de luchthaven dat hij toch zijn jongere secretaresse verkoos. Michelle is in alle staten. Dus maakt Evelyne het logeerbed op en serveert haar vriendin het huisrecept voor liefdesverdriet: “Een temesta, een seresta en een valium”.
Een stevige dosis die Michelle er niet van weerhoudt om – zodra Evelyne gaan slapen is – een poging te wagen om Filip te verleiden.
Opdat de vriendinnen Boris zouden leren kennen, nodigt Beatrice iedereen uit voor een etentje. Er wordt afgesproken bij het echtpaar Ackermans. Maar Boris ontpopt zich tot een drankorgel die door “zijn overmatige dorst“ hallucineert en ze, letterlijk, ziet vliegen. Een ontwenningskuur dringt zich op.
Na een driedaagse trip komt Filip ’s morgens thuis en ontdekt er Beatrice in “négligé”. Ze is blijven slapen en … plots borrelen gevoelens voor Filip op. Maar een avontuurtje met één van de vriendinnen, daar begint de trouwe schrijver niet aan.
Niet enkel Beatrice bleef slapen. Ook Lucienne had nood aan een bed nadat haar echtgenoot haar overspel ontdekte. En Michelle logeerde reeds enkele dagen ten huize Akkermans.
Zij voelt zich gelukkig al veel beter sinds ze Bernard (Dimitri Van Belleghem) leerde kennen. Hij komt trouwens Michelle ophalen voor een kort tripje naar Sicilië, waar hij wel wat kennissen heeft. De charmante Bernard beweert een klein labo te hebben waar hij zoiets als “een nieuw soort suiker” ontwikkelt.
Korte tijd nadien nodigt Evelyne “de vriendinnen en hun nieuwe liefdes uit” voor een etentje. Als toetje is er taart “Misérable”. Ongelukkig genoeg had Evelyne geen bloemsuiker meer voor de afwerking. Maar Michelle – net terug van Sicilië – heeft nog doosje met een “staaltje suiker” van Bernard in haar handtas. Die “suiker” wordt weelderig op het gebak gestrooid.
Even later blijkt die suiker niet zo onschuldig en net als iedereen in trance is, komt de politie Bernard en zijn bende oprollen. En een ongeluk komt nooit alleen. Lucienne wordt doodgeschoten door haar jaloerse echtgenoot. Evelyne – tot slot – pleegt zelfmoord nadat ze een brief krijgt van Filip dat hij haar laat zitten voor …de veel jongere Pauline.