Paranoid is het tweede studioalbum van de Britse heavy metalband Black Sabbath.
Het werd uitgebracht in 1970, al had ik zowat de ganse jaren ’70 het gevoel dat het maar net op de wereld was losgelaten.
Dit nummer was gedurende enkele uitgaansjaren zowat mijn lijflied tijdens de zoektocht naar mezelf.
Ik wilde duidelijk niet tot het establishment behoren.
Lang haar, pakje Samsontabak goed zichtbaar in de bovenste jeansvestzak en een stinkende wolk patjoelie als lijfgeur, moesten gelijkgezinden aantrekken of burgermannetjes en vrouwtjes op afstand houden.
Een danser ben ik nooit geweest, wel een ‘beweger’ en Paranoid was dan ook één van die nummers waar ik niet kon op blijven stilstaan.
Midden op een dansvloer met de kop staan schudden en maar luchtgitaar spelen!
Wanneer ik terugdenk aan die tijd moet ik opnieuw het hoofd schudden, maar dan eerder ingegeven door een soort schaamte voor de manier waarop ik mij toen manifesteerde.
Al blijft het tot op de dag van vandaag nog steeds moeilijk mijn lichaam in toom te houden telkens ik geconfronteerd word met Black Sabbath hun topnummer.
Iedere zondag laat een medewerker van Lochristinaar zijn of haar favoriete muziekkeuze los op jullie.
Dit kan zowel een stukje verleden als heden zijn, maar telkens gemotiveerd gekozen.
Bij de een zal de akoestiek associatie oproepen met een eerste lief, een ander herkent zich dan weer in de tekst.
Een gevarieerd aanbod waarbij de gevoelige snaar achter ieder van ons komt bloot te liggen.