En dat allemaal op relatief korte afstand van elkaar. Autorijden op gewest- en gemeentewegen in Lochristi – en bij uitbreiding in heel Vlaanderen – zonder voortdurend op de rem te gaan staan, lukt nog amper.
Om knetter van te worden, wanneer de redelijkheid achter de ingestelde snelheidsbeperkingen zoek raakt, waardoor die als incorrect worden ervaren. Lintbebouwingen die plots bebouwde kom worden terwijl je vaststelt al de hele tijd doorheen een bebouwde kom te hebben gereden. Om dan een beetje verder nog maar eens het bord “70 km” tegen te komen terwijl je nog steeds doorheen de bebouwing aan het rijden bent.
Dat de opgelegde limiet als traag wordt ervaren, lijkt me heel menselijk, maar bepaalde begrenzingen zijn wel degelijk verdedigbaar, weet ik wel. Even irritant is de jungle aan borden die facetogen vergen om boetevrij op je bestemming te geraken. En dan hebben we het alleen nog maar over het in beweging zijn, de infarcten en omleidingen niet meegerekend. De tijd dat autorijden cruisen was ligt al een tijdje achter ons.