Lies Lambrecht trok in 2017 naar Salzburg om er een dansopleiding te volgen. Door de coronacrisis moest ze onlangs terugkeren naar Lochristi. Een unieke gelegenheid voor een babbel met dit Loots danstalent.
Even voorstellen?
Lies Lambrecht (20) uit de Dekenijstraat is de jongste telg uit een nieuw samengesteld gezin met broer Maarten (22) en de stiefzussen Cateau (29) en Melanie (27). Ze is de dochter van Els Eggermont, bij wie u destijds wel eens een ruiker kocht in bloemenshop Amaryllis. Of u ontmoette Els als leerkracht bij Edugo Lochristi? Els en Lies waren in 2017 ook 2 van de drijvende krachten achter het project LODEPOT waarmee ze hulpgoederen inzamelden voor de kampen in Noord-Frankrijk. De vluchtelingencrisis was toen in volle gang.
Na de lagere school in GBS Lochristi, ging Lies naar het MUDA in Evergem waar ze – tot 2017 – de richting “hedendaagse dans” volgde. Dat is een voorbereidende opleiding om later professioneel danser te kunnen worden. En toen – Lies was 17 jaar oud – trok ze naar Salzburg.
Lies, waarom trekt een 17-jarig meisje naar Oostenrijk?
“Na mijn opleiding aan het MUDA te Evergem wou ik een professionele opleiding volgen aan een danshogeschool. Om daar toegelaten te worden, moet je eerst audities doen. In België zijn er slechts 2 dergelijke scholen die ook zeer in trek zijn bij buitenlandse studenten. Ik besloot daarom ook mijn kans te wagen bij een aantal scholen in Europa, o.m. in Nederland, Denemarken, Engeland en Oostenrijk.
We waren met maar liefst 800 kandidaten die een opleiding wilden starten bij de Salzburg Experimental Academy of Dance (SEAD). Na een eerste selectieronde in Parijs, werd ik uitgenodigd voor de audities in Salzburg (Oostenrijk). Die duurden verschillende dagen. Maar Рtot mijn eigen verbazing -Рbehoorde ik uiteindelijk tot het kleine kransje van weerhouden dansers.Ӭ
En in september 2017 mocht je dan in Salzburg beginnen?
“ Ja, ik was toen 17 jaar, de jongste van de hele school. Maar het loopt goed. De opleiding duurt 4 jaar en ik zit momenteel in mijn voorlaatste jaar. De school telt zo’n 120 leerlingen. Onder hen 5 Belgen, waarvan ik er dus 1 ben. De dansers komen uit alle hoeken van de wereld, o.m. uit Azië en Amerika. Ik leerde er ook mijn vriend Maxime kennen, een danser uit Zwitserland.”
Waar verblijf je dan in Salzburg?
“Momenteel deel ik een appartement met 2 toffe Franse medestudenten. Dat kost uiteraard geld. Maar onze school heeft een systeem waarbij de eigen studenten een job kunnen doen in het SEAD. Zo hebben we een “cleaning team”, “cooking team”, “production team”, … enz. Zelf maak ik deel uit van het “cleaning team” en poets in het weekend onze gebouwen. “
En dan sloeg de coronacrisis ook in volle hevigheid toe in Oostenrijk?
“Inderdaad, ook onze school diende zijn deuren te sluiten. Op donderdag 12 maart besloot ik daarom om – vroeger dan gepland – terug naar huis te komen. De terugreis met de trein verliep vlot tot in Frankfurt. Maar daar waren plots de verbindingen met Brussel afgeschaft. Ik heb toen noodgedwongen een nieuw ticket moeten kopen om de TGV te nemen en via Keulen naar Brussel te sporen. Het werd zo een erg dure trip, maar ik geraakte ten minste nog naar huis. Op het SEAD zitten nog steeds heel wat Italianen die door de lockdown niet meer huiswaarts kunnen. Ook de niet-Europese studenten bleven in Salzburg.”
Het schooljaar was volop bezig. Jullie hadden nog opdrachten?
“Ik had samen met Arianna Berton, een Italiaanse medestudente, een project voor het vak “compositie”. Tijdens die lessen leren we hoe we een concept volledig kunnen uitwerken. Normaal gezien is dit een proces van 5 weken met een dagelijkse opvolging door onze leerkracht. We hebben ons project noodgedwongen moeten aanpassen tot een “video-dansproject”. We lieten ons inspireren door de situatie waarbij we een duet moeten dansen en toch fysiek niet samen kunnen zijn. Ik danste in Lochristi en Arianna 1.000km verderop, in Salzburg. We filmden elk afzonderlijk onze dans en ik monteerde alles tot één geheel.”
De titel van jullie duet is “NEGABSENCE”?
“In NEGABSENCE zoeken onze lichamen naar elkaar. Maar er is uiteraard de fysieke afwezigheid (“ABSENCE”). Zonder knuffel kunnen onze lege en negatieve ruimtes (negative spaces of “NEG”) niet worden ingevuld. Het verschil in locatie vertelt hoe we elk letterlijk vastzitten in onze eigen ruimte. Met de klassieke “Pas de Deux” als uitgangspunt en de quarantainesituatie als inspiratie overleefde ons duet. De muziek is van Max Richter, een Britse componist binnen het postminimalisme. Ondanks de moeilijke en verrassende omstandigheden, vond ik het positief en leerrijk om plots alle plannen te moeten aanpassen.
Enig idee hoe de rest van het schooljaar zal verlopen?
“Momenteel krijgen we yoga, pilates en enkele theorievakken via het internet onderwezen. Natuurlijk is het bij een dansopleiding niet mogelijk om alle lessen online te geven. We moeten dus de nodige zelfdiscipline opbrengen en zelf onze trainingen voortzetten. Hoe de het schooljaar verder zal verlopen is nu nog onduidelijk. We hadden recent met de klas een “videocall’ met Susan Quinn, de directrice van onze school. Ze vertelde ons dat de directie probeert alle mogelijke scenario’s uit te werken.”
Wat hoop je in toekomst te bereiken?
“Deze zomer zou ik graag workshops of lessen geven. Gisteren had ik hierover al een eerste gesprek met Jelva van JH Lodejo. Normaal gezien begin ik in september dan mijn laatste schooljaar aan het SEAD. Een laatste keer 10 maanden omringd zijn door een mooie groep dansers die mekaar steunen. Ik kijk er al naar uit. Daarna zal ik vermoedelijk deelnemen aan audities voor dansgezelschappen of -projecten. Maar ik heb ook al ideeën voor eigen workshops en projecten.”
Heel veel succes Lies, we blijven je volgen.
Hier alvast “NEGABSEBCE”, het project van Lies Lambrecht en Arianna Berton
(Foto’s © Hanne Demarcke, Katrin Froschauer, Valentin Backhaus en Martin Ecker )