Reprise Records brengt Homegrown van Neil Young uit, met 7 van de 12 nooit eerder geperste nummers, die allemaal dateren uit de jaren 1974 en 1975.
De hippieband Crosby, Stills & Nash engageerde Neil Young eind jaren ’60. Met hen toerde Young door Noord-Amerika en Europa en leerde hij wat het was om beroemd te zijn. Er ontstonden wrijvingen en de tournee werd vervroegd afgebroken.
De soloplaat die Neil Young de grote doorbraak en onsterfelijkheid bezorgde was Harvest uit 1972. De status van superster beviel hem allerminst. Daarom probeerde hij zijn eigen succes te counteren met opeenvolgende albums die een totaal andere, donkere sfeer hadden.
Hij dreef het zover dat hij midden jaren ’80 door zij toenmalige platenlabel Geffen voor de rechtbank werd gesleept omdat hij niet meer beantwoordde aan hun verwachtingen wat betreft zijn muziek, door rauw en ontredderd te klinken en instrumenten te gebruiken als drumcomputers, countryviolen en banjo’s, die eerder bij de rockabilly hoorden dan bij de countryrock. Young klaagde op zijn beurt Geffen aan voor contractbreuk omdat ze hem wilden beperken in zijn artistieke vrijheid.
De stijl van Neil Young wordt getypeerd door het gebruik van een hoge, onvaste falsetto, het afwisselend gebruik van elektrisch en akoestisch gitaarspel, in aan de ene kant gevoelige folknummers en countryrock en daartegenover de soms verpletterend luide gitaarrock.
Young bleef eigenzinnig en intuïtief albums produceren, weigerde soms om volledige albums uit te brengen. Nu hij niet meer zo jong is, 74 ondertussen, is hij begonnen met het opruimen van zijn archieven. Dat resulteerde drie jaar geleden al in het mooie Hitchhiker.
Zijn muzikale succes stond in ruw contrast met de tegenslagen in zijn persoonlijk leven. Het laatste decennium bracht hij weinig goed nieuw werk uit. Het werd veelal geïnspireerd door de politieke actualiteit, de politieke en ecologische boodschap stond voorop ten koste van de muziek.
Hij ontdekte de tape met de nummers van Homegrown in zijn archief en dacht dat het nu het moment was om ze uit te brengen. De songs zijn intiem wat de thematiek van de lyrics betreft, maar ook door de keuze van de soms totaal ongewone instrumenten. In het nummer Florida bijvoorbeeld gebruikt hij de vertelstem in combinatie met een zingend wijnglas en pianosnaren.
We mogen hopen dat zijn archieven nog veel van dergelijke parels bevatten en dat hij ons deelgenoot maakt van nog meer breekbare schoonheid.
Beluister hier alvast Separate Ways, de intro van het album.