Artistiek kennen we deze 41-jarige kunstenares uit Lochristi als Tasja. Met een lerarenopleiding plastische kunsten op zak is het misschien een logisch gevolg haar werk tegen het lijf te lopen.
Maar er is meer. Tekenen en schilderen geven haar een buzz, zijn twee van haar tools om zich te uiten. Creëren is een noodzaak en werkt bevrijdend voor Tasja.
Of zoals ze zegt: “Het proces brengt me in een roes, draagt zelfs iets meditatief in zich mee.” Ze bereidt haar werk weinig voor, ziet wel waar ze gaat landen. Als anderen in het eindresultaat haar gevoelens ontdekken, is ze heel tevreden.
Welke werken waren afgelopen weekend te bewonderen?
“De werken die werden tentoongesteld zijn er eigenlijk plots gekomen”, vertelt ze. “De afgelopen maanden zijn op alle vlak heel erg druk geweest. Toch bleef de drang om iets artistiek te doen. Ik had niet de tijd om bijvoorbeeld meerdere portretten te schilderen, iets wat ik heel graag doe en waar ik me de laatste jaren, via mijn project “the art of swap”, op toeleg (te volgen op Facebook, nvdr.). Maar dat vraagt enorm veel toewijding en concentratie.”
“Ik ben dan met pen en plakkaatverf aan de slag gegaan, en dit letterlijk tussen de soep en de patatten. Een ander medium brengt me in een nieuwe richting. Deze werkjes zijn dan ook verschillend van deze die mensen doorgaans van me gewend zijn, denk ik. Eigenlijk weet ik niet of ik een duidelijke stijl heb. Er zijn ook zoveel technieken en materialen die ik nog wil uitproberen. Daarom leg ik mezelf geen grenzen op over de hokjes waarin ik mijn werk moet onderbrengen. Maar ik merk wel meer en meer dat mensen mijn stijl herkennen, dat is ook al veel!”
Waarom tentoonstellen in de oude pastorie?
“'Van alle betaalbare accommodaties in Lochristi, is deze toch wel de mooiste setting. Het zal nu de derde keer zijn dat ik hier tentoonstelde. De restauratie van de oude pastorie is heel erg knap uitgevoerd en het pand is omringd door een grote kleurrijke tuin. Ik heb niet veel met sierteelt, al respecteer ik het harde werk en de techniek wel. Bij ons thuis zie ik bloemen het liefste in het wild, met hun wortels in de vaste aarde, waar ze groeien en bloeien zoals ze het zelf willen. Het zijn vooral het gebouw en de sfeer die me aanspreken.”
Tasja probeert elk jaar minimum één keer tentoon te stellen, “that keeps me on my toes!”
Zelf is ze enorm gebiologeerd door het artistieke werk van anderen en ze vraagt zich af of haar kunde dit ook teweegbrengt bij de toeschouwer.
“Ik daag mezelf ook graag uit want tentoonstellen is altijd zenuwslopend, hoor! Je staat volledig in the picture met iets wat je dierbaar is. Veel mensen willen graag uitleg bij je werken, waarbij je je meteen wel heel erg blootgeeft. Achteraf ben ik dan ook meestal doodop, maar ik houd er op een of andere manier veel voldoening aan over.”
Lochristinaar ging zaterdag ook eens langs in het sierteeltmuseum. U ontdekt de werkjes van Natasja in onderstaande fotoreeks.