De geschiedenis leert ons dat onschuldig geëxecuteerden postuum een herdenkingsmonument te beurt valt. Kan een arduinen plaat zijn, soms een betonnen zuil. In Zeveneken wordt het hout, duurzaam eikenhout.
Het mag gezegd, de Zeveneekse dorpseiken stierven een dood een eik waardig, rechtopstaand. Het vuurpeloton deed zijn werk. Het algemeen belang primeert. Je moet al van heel slechte wil zijn dit tegen te spreken. Iconisch waren niet alleen die zeven eiken, maar evenzeer de commotie die volgde op het besluit tot vellen. Op sociale media werd, bij wijze van spreken, brandhout gemaakt van dit verdict.
Velen beschouwden het als een aanslag op de dorpskom, de ziel werd uit het gemeenschapslijf gerukt, naaktheid wachtte. En nu, zeker in deze lentetijden het vrijgekomen gat voor velen visueel pijn doet, is er vooruitzicht op een nieuwe invulling. Het lokale bestuur doet een oproep richting houtkunstenaars om één van die eiken – intussen een ordinaire dode blok hout – te verwerken tot kunst. “Op die manier kan de historiek van de eiken herleven. Het kunstwerk krijgt een vaste en prominente plaats in de vernieuwde dorpskern van Zeveneken in de groenzone aan de Sint-Eligiuskerk.” Benieuwd hoe de uitdaging wordt aangegaan, gezien dit kunstwerk niet alleen zeven eiken op één rij zal symboliseren, maar ook dat onderbuikgevoel van velen in herinnering dient te houden.
Voorstellen kunnen tot en met woensdag 30 juni ingediend worden bij de cultuurdienst Lochristi.
