Wie een put graaft voor een ander wordt daar alleen maar beter van!? En dat deed me even over de rand van de put, die gelegen is midden in het dorp van Zaffelare, kijken. Ik zag dat de bodem rijzende is, de vruchten in de Kloostertuin al vooruitlopen op de nakende lente.
Geen staakboontjes daar in het historische hart van Zaffelare, wel een stevige brok toekomst die er wortel schiet. Voeten van beton komen stilaan boven het maaiveld piepen. Het beeld van waar de woongelegenheden zich zullen situeren krijgt stilaan vorm en zal binnen afzienbare tijd versmelten met de oude, overeind gebleven gevels. Het nieuwe woonproject op de voormalige site van de Zusters van Liefde belooft alleszins goed omringd te worden, een oase van groen, zegt me een immosite. Iets waarbij ik me, staande aan de rand van de bedrijvigheid en ondanks gezegend met enige verbeeldingskracht, momenteel weinig kan bij voorstellen. Maar dat is wellicht voor mijn beurt gesproken.
