Dacht ik eens supermama te zijn vorige vakantie. Om de zin "mamaaaa, ik verveel me!" te snel af te zijn, had ik de 'Ik verveel mij – pot' in het leven geroepen.
In de pot zaten briefjes, waarop allerhande opdrachten te vinden waren. Gaande van " Tel de blaadjes aan alle planten in de living ", over " Schik de glazen in de kast naar grootte en soort " tot " Was mama's auto ".
Zo houdt een supermama de kinderen bezig in de vakantie. Opvoedkundig verantwoord want er zat spanning in; er waren skills voor nodig, en iemand zou er uiteindelijk wel wat aan hebben.
Een mooie dag, en de kaart met "Was mama's auto" wordt getrokken. En zo geschiedde: twee meisjes, twee emmertjes, een troep sponsen en een tuinslang werden ingezet terwijl mama met een brede glimlach verder kon werken.
Na een uur kwamen twee druipende meisjes glunderend vragen of ik es wou komen kijken naar de auto. Die stond er glimmend bij. Of wacht… glimmend? "Meisjes, met welke spons gingen jullie aan de slag?" " Deze hé mama, want die vlekken plakten nogal" – in hun handen een schuurspons houdend.
Opvoedkunde: belonen wanneer een opdracht werd uitgevoerd, negeren van ongewenst gedrag.
En soms: belonen van oprechte inzet, en negeren van ongewenste krassen in de autolak.
(Foto: copyright Herlinde Noppe)