Vijf dagen Bordeaux lieten ons toe vineus te genieten op mooie locaties. Wijnkastelen in handen van Belgen lieten we ook niet links liggen. Opvallend ook de tegenstelling van die pracht en praal en de gewone, wat versleten huizen van de Bordelezen, die ook in de wijngaarden werken.
Op zondagavond 26 mei checkten we in – aan de oever van de Dordogne – in hotel Mercure in Libourne – https://all.accor.com/hotel/6238/index.fr.shtml om later die avond te genieten van een lekker diner in ‘Le Bistro Maritime’ – https://www.facebook.com/lorenboulle/ . Drukbezocht restaurant op zondagavond waar geen tafel meer vrij was.
Op maandag trokken we eerst naar vignoble Ponty Fronsac – https://vignoblesponty.com/ – waar we verwelkomd werden door Hélène (5de generatie) en haar vader Michel. Zij studeerde rechten en handel, werkte in de VS en in China maar keerde enkele jaren geleden terug naar haar roots in Canon Fronsac. Het is een klein wijngebied in de regio met zo’n 240 hectare wijngaard waar cabernet franc en cabernet sauvigon meester zijn. Op dit domein, dat al bestaat sinds 1905, is het vooral Merlot die aangeplant werd.
Bio en biodynamisch staan voorop, al is het dit jaar geen sinecure door regen en te weinig zon, om de wijngaard gezond (of schimmelvrij) te houden. We mochten er ook rijkelijk genieten van een lunch op het domein, waar we de verschillende wijnen en jaargangen ingeschonken kregen.
Het was een mooi moment toen vader Ponty zijn kladschriftje bovenhaalde en uitleg gaf over zijn notities over het millésime 2019.
In de namiddag trokken we naar Château Laroze – https://laroze.com/ en La Marzelle – https://lamarzelle.com/fr en zo zaten we meteen in de regio van Saint Emilion, waar zo’n 30 miljoen flessen worden gebotteld.
Opvallend waren de windmolens bij Laroze om de vorst uit de wijngaarde te houden en het waterbad waarin de rijpe bessen naar de bodem zinken terwijl de andere boven blijven drijven. Bij de tweede wijn (19 euro) gebruikt men geen vaten maar gewoon Franse eikenhouten balken om te lageren wat men boisage heet.
La Marzelle werd aangekocht door de familie Sioen uit Ardooie. Men werkt biologisch en ook biodynamisch zonder dat dit gecertificeerd is. Vlot verkrijgbaar in België met veel bezoekers uit Vlaanderen daar.
Voor het diner met proeverij trokken we naar Château L’Eperon, dat net buiten de appellatie ligt. Nathalie en Olivier hebben hier een mooie stek uitgebouwd met 2 gîtes en een apart gebouw waar allerlei activiteiten kunnen doorgaan. Prijzen van de wijn in AOC Bordeaux variëren tussen 8 en 18 euro. We genoten buiten van een BBQ, al werd het snel frisser.
Bordeaux
Hier brachten we uiteraard een bezoek aan ‘La Cité du Vin’ – https://www.laciteduvin.com/fr dat 8 verdiepingen telt en een oppervlakte heeft van 13.500 m². Elk jaar komen zo’n 400.000 bezoekers langs om zich te laten onderdompelen in dit wereldwijnbad. In de wijnboetiek 1 fles uit België met Entre Deux Monts en Pétrus als duurste. Met je toegangsticket kun je naar boven om te genieten van de belvédère waar je ook naar keuze een glas wijn kunt proeven uit alle windstreken en continenten. Wijn uit Uruguay was er ook. Op de 7de verdieping kun je voor een zeer democratische prijs lunchen. Recht tegenover La Cité vind je Les Halles de Bacalan, een drukbezochte ‘food market’ zoals we er ooit ééntje kenden aan Sint Jacobs in Gent.
In de namiddag werd het Bestwestern Hotel Saint Exupéry onze nieuwe slaapplek.
Picque Caillou werd gebouwd in 1756 en wordt thans bewoond door de familie Isabelle en Paulin Calvet. Zo zijn we in de Pessac-Léognan aanbeland. Op dit kasteel worden 2 witte en 2 rode wijnen gevinifieerd. In rood is de Cabernet sauvigon dominant, in wit is dat sauvignon blanc. De wijngaarden worden bijna weggeduwd door de sterke uitbreiding van de stad Bordeaux. Bijna buren daar zijn Haut Brion en Pape Clément.
’s Avonds werden we ontvangen op Château Latour-Martillac waar ook het diner op ons wachtte. De familie Kressman heeft het wijnkasteel sinds 1930 in zijn bezit. Het etiket met goud en zwarte strepen verwijst naar een degustatieboekje uit 1929. Hier worden verschillende witte en rode wijnen gevinifieerd met de klassieke bordeauxdruiven.
’s Anderendaags – het is dan al woensdag – staan La Louvière en Pont Saint Martin op het programma. Bij Pont Saint Martin lunchen we ook om dan ’s avonds de straat over te steken en te genieten van een proeverij en diner op Château Malartic Lagravière.
Het landgoed in de Graves werd in 1996 overgenomen door de Belgische familie Bonnie. Ze produceren zowel in wit als rood wijnen die in de klassementen zijn opgenomen. De ontvangst was gul en vooral de 2015 viel bij velen in de smaak maar ook de 2010 kon op veel appreciatie rekenen. Séverine Bonnie was onze gastvrouw. Je waant je misschien toch even kasteelheer/vrouw in dit unieke historische kader waar ook de natuur zijn gang kan gaan. Wijngaarden zijn monoculturen en zo probeert men er een duurzame touche aan te geven.
Château Talbot in de Saint-Julien appelllatie wacht op ons op donderdag. Saint-Julien is de kleinste van de Crus op linkeroever met 900 hectare ongeveer. Imposante, nieuwe kelders geven Talbot sedert enkele jaren een nieuw elan.
Château Giscours ontving ons met stijl en finesse. We genoten er een gastronomische lunch en zo belandden we in de AOC Margaux. Dit wijnkasteel is in handen van de Nederlander Eric Alhada Jeigersma. Tenslotte werden we nog ontvangen bij Marquis de Terme, een quatrième GC Classé van bijna 40 ha. Ook hier heel wat investeringen in kelder en wijngaard, ook met rondleidingen en een restaurant op het domein, waar je 3 gangen kunt genieten voor 44 euro.
’s Avonds nog een verrassing in Bordeaux met https://www.chapon-fin.com/ waar we de reis vineus en gastronomisch lekker afsloten om ’s anderendaags richting Zele te vertrekken. Onderweg een stop recht tegenover het stadhuis van Tours voor de lunch. Zaterdagmorgen vroeg kwamen we terug naar huis en toen regende het nog altijd. Eindelijk toch verbetering deze week! Freddy uit Wachtebeke vooral was onze chauffeur met een pracht van een autocar van De Boeck Reizen uit Berlare. Hij bracht ons allemaal veilig maar vermoeid thuis.
